Bukowina Tatrzańska leży u stóp Tatr. Jest częścią Podhala. Teren znajdujący się najbliżej Tatr nazywa się Skalnym Podhalem. Bukowina znajduje się w jego obrębie na wysokości 967-1000 metrów nad poziomem morza. Nie sposób nie dostrzec, że jest to miejsce wciąż nieskażonej otaczającej przyrody, czystych wód, gorących term, licznych tras wspinaczkowych, szlaków turystycznych, gościnnych kwater i wybornej kuchni regionalnej. To wszystko w połączeniu z szeroko rozbudowaną bazą noclegową i unikatowym położeniem na grzbietach kilku wzgórz, które dzielą liczne potoki sprawia, iż Bukowina jest ogromnie atrakcyjna dla turystów. Widoczna jest stąd cała panorama Tatr. Bukowina Tatrzańska stanowi dzisiaj ważne centrum narciarstwa. Zimą rzesze miłośników białego szaleństwa korzystają tu z siedmiu kolejek krzesełkowych i 30 wyciągów narciarskich.
Bukowina Tatrzańska jest doskonałym miejscem do wędrówek pieszych i rowerowych. W centrum miasta znajduje się kościół, urzędy, szkoła, Dom Ludowy, biblioteka i sklepy. Budynek Domu Ludowego to jedna z największych w Polsce budowli drewnianych. Działalność Domu Ludowego jest pozytywnie przyjmowana w kraju i za granicą, co przyczyniło się m.in. do przyjęcia Bukowiny Tatrzańskiej w 1996 roku do Światowej Fundacji Miast Karnawałowych. W Bukowinie Tatrzańskiej znajduje się wiele drewnianych pensjonatów, wybudowanych w stylu witkiewiczowskim, zachowanych z czasów międzywojennych.
Bukowina Tatrzańska – rys historyczny
Teren obecnej Bukowiny Tatrzańskiej został zasiedlony przez człowieka stosunkowo późno. Przyczyną był surowy klimat, który stwarzał niekorzystne warunki uprawy roślin. Sytuację osadników pogarszały liczne w tym rejonie klęski żywiołowe, które, jeśli połączymy z faktem występującej tu nieurodzajnej ziemi, były przyczyną głodu i niedostatku.
Do Bukowiny stosunkowo późno dotarły nowinki techniczne i postępy w produkcji rolnej. Jednak mimo biedy i zacofania, wieś sukcesywnie się rozrastała.
Już w początkach XIX wieku, odnotowano w Bukowinie ślady przemysłu i regionalnego rzemiosła. Istniało wtedy również kilka młynów, gonciarni i tartaków.
Z powodu nieurodzaju, głodu i braku zarobku, Bukowianie zaczęli opuszczać Bukowinę i wyjeżdżać w celach zarobkowych najpierw do Nowego Sącza i Tarnowa, a w 1885 pierwsi Bukowianie wyjechali do Ameryki. Kobiety wyjeżdżały do Chicago, a mężczyźni do kopalń pensylwańskich i fabryk w Pittsburgu. Na przełomie XIX i XX wieku emigracja przyjęła w Bukowinie formę masową.
Dzisiaj Bukowina Tatrzańska słynie jako ośrodek narciarski. W każdym sezonie odwiedzają ją rzesze turystów i zagorzałych narciarzy oraz snowboardzistów, których przyciągają świetnie przygotowane trasy i wyciągi.