Kołobrzeg to największe, nadbałtyckie uzdrowisko w Polsce. Bramy miasta są otwarte przez cały rok. Oprócz czystego powietrza wzbogaconego w jod, na turystów czekają plaże, Bałtyk i wiele innych atrakcji.
Do Kołobrzegu przyjeżdża się po zdrowie i wypoczynek. Naturalnymi skarbami, które przesądzają o roli Kołobrzegu jako uzdrowiska są: woda mineralna – solanka, nazywana też kołobrzeskim „płynnym złotem”, „czarne złoto” Kołobrzegu czyli borowina oraz lokalny klimat i wyjątkowa zieleń. Ten unikalny zestaw naturalnych skarbów powoduje, że Kołobrzeg może oferować swoim gościom szeroki wachlarz usług zdrowotnych i kosmetycznych. Kuracjusze uzdrowiska to przede wszystkim osoby ze schorzeniami układu oddechowego, układu krążenia, narządu ruchu, chorobami reumatycznymi, endokrynologicznymi oraz z cukrzycą.
Wakacyjne lenistwo przerwą liczne tutejsze atrakcje – wspinaczka między drzewami i ekstremalne morskie safari. Na tych, dla których liczy się spokój i cisza czekają ciekawe zachowane zabytki, nadmorska muszla koncertowa, galeria sztuki, amfiteatr i muzeum. Nie można zapomnieć o kołobrzeskiej marinie. Cumują tu jachty niemal z całego świata. A w zabytkowym forcie funkcjonuje tawerna, urządzona w klimacie pirackiej wioski.
Natomiast spacer po Starym Mieście to jednocześnie spotkanie przeszłości z teraźniejszością oraz tradycji i nowoczesności. Nad miastem króluje Bazylika Konkatedralna pw. Wniebowzięcia NMP. Kościół jest punktem centralnym Kołobrzegu. Wnętrze świątyni zdobi wiele bezcennych zabytków. Po opuszczeniu murów kościoła w oczy rzuca się imponująca bryła ratusza miejskiego. Neogotycka budowla wzniesiona w latach 1829 – 1832 wyglądem przypomina średniowieczny zamek. W tym rejonie miasta, aż roi się od cukierni, kawiarni, pubów, pizzerii i restauracji.
Większe wyzwanie stanowi dotarcie na galerię widokową latarni morskiej. Aby tu dotrzeć trzeba pokonać aż 109 stopni. Z portu już niedaleko jest do pomnika Zaślubin Polski z Morzem. Legenda mówi, że przejście z jego jednej strony na drugą przez „okno” na bezdechu przynosi spełnienie pomyślanego życzenia – warto więc spróbować.
Historia Kołobrzegu
Historia Kołobrzegu zaczyna się w VIII wieku wraz z odkryciem przez myśliwych słonego źródełka na podmokłych łąkach u ujścia Parsęty. Postanowili oni założyć tam osadę i rozpoczęli odparowywanie soli, która dała początek miastu i odkryła naturalne bogactwo tych ziem.
Pierwsza piśmiennicza wzmianka o Kołobrzegu pojawiła się w 1000 roku, kiedy to założono tu biskupstwo. Po 1255 roku rozwijał się nad Bałtykiem silny portowy ośrodek gospodarczy.
Kolejny etap w historii miasta to okres miasta – twierdzy (XVII – XIX w.). Szczęśliwie do dziś zachowało się wiele obiektów z tamtych czasów, które możemy poznawać i podziwiać.
Po roku 1872 nastąpiło całkowite przeobrażenie Kołobrzegu, który szybko zaczął przekształcać się w uzdrowisko. Budowano nowe pensjonaty. Nad brzegiem morza zbudowany został pałac – dom zdrojowy. Początek II wojny nie spowodował większych zakłóceń w funkcjonowaniu miasta. Dopiero po napaści na Związek Radziecki cały przemysł kołobrzeski był zmuszony przestawić się na produkcję wojenną. Obiekty wczasowe i sanatoryjne oraz niektóre szkoły zamieniono na szpitale i lazarety.
Po wojnie miasto leżało w gruzach. Zniszczenia szacowano na 85-90 procent. Nie działały wodociągi, elektrownia, gazownia. W porcie zniszczone były wszystkie urządzenia brzegowe. W części uzdrowiskowej ocalały tylko nieliczne budynki.
Przełomem dla Kołobrzegu były lata pięćdziesiąte. Ówczesne władze zadbały o odbudowanie miasta z funkcjami uzdrowiska, bazy turystyczno-wypoczynkowej i portu rybackiego. Takie jednotorowe nastawienie spowodowało szybki rozwój Kołobrzegu.