Zespół Pałacowo – Parkowy w Dobrzycy składa się z klasycystycznego pałacu generała Augustyna Gorzeńskiego oraz okalającego go około 10 hektarowego parku.
Dobrzycki pałac został przebudowany w końcu XVIII wieku przez architekta Stanisława Zawadzkiego. Wcześniej w tym miejscu znajdował się wybudowany w wieku XV przez rodzinę Dobrzyckich herbu Leszczyc budynek pełniący funkcję dworu obronnego. Przebudowa z końca wieku XVIII nadała obiektowi cechy klasycystyczne. Wnętrza pałacu zostały przyozdobione malowidłami ściennymi Antoniego Smuglewicza i Roberta Stankiewicza. Polichromie te wykonano na przełomie XVIII i XIX wieku. Jedną z sal piętra zdobią sztukaterie autorstwa Michała Ceptowskiego. Fundatorem dobrzyckiego pałacu był gen. Augustyn Gorzeński, poseł na Sejm Wielki a także szef kancelarii wojskowej króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po jego śmierci obiekt stanowił własność rodziny Turno a następnie von Kottwitz i Bandellow. W latach 1890 – 1939 pałac był w rękach rodziny Czarneckich. W czasie wojny pełnił funkcję obozu dla ziemian i domu wypoczynkowego dla oficerów Wehrmachtu. Po wojnie w pałacu mieściły się klasy szkoły podstawowej, biura i mieszkania lokatorskie. W 1988 roku pałac oraz okalający go park zostały przejęte przez Muzeum Narodowe w Poznaniu. Wtedy też rozpoczął się kompleksowy remont zdewastowanych obiektów, który ostatecznie został zakończony w roku 2005. Od roku 2002 Muzeum podlega pod Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego. W okalającym pałac parku znajdują się takie budowle ogrodowe jak nawiązujący do rzymskiego panteon, ośmiokolumnowy monopter na wyspie oraz oficyna. W parku można zobaczyć również pochodzącą z połowy XIX wieku Osadę Ogrodniczą.
Na terenie parku znajdują się takie obiekty jak: sztuczna grota, ślimacza górka oraz cztery stawy.
Fot. LukaszKalisz, CC BY-SA 3.0 PL, via Wikimedia Commons