Barokowy Pałac w Wilanowie należy do najważniejszych zabytków polskiej kultury narodowej. Dzisiaj jest także miejscem wielu wydarzeń kulturalnych, koncertów i spotkań. Do najbardziej znanych imprez należą: Letnie Koncerty Królewskie w Ogrodzie Różanym oraz Międzynarodowa Letnia Akademia Muzyki Dawnej. Park Wilanowski stanowi integralną część założenia pałacowo-ogrodowego w Wilanowie. Przyciąga mieszkańców Warszawy, jak również rokrocznie rzesze turystów z całego świata. Do parku wchodzimy bramą z dziedzińca pałacowego, przekształconego w XIX wieku. Po wejściu do parku, kierując się w lewą stronę nie sposób nie zauważyć ogromnie urokliwego miejsca, jakim jest Gaj Akademosa. Przy wejściu do gaju stoją pomniki poetów: Jana Kochanowskiego i Franciszka Karpińskiego.
Na terenie 45-hektarowego Parku Wilanowskiego odróżnić można ogrody w różnych stylach: dwupoziomowy ogród barokowy, neorenesansowy ogródek różany, angielski ogród krajobrazowy oraz park krajobrazowy angielsko-chiński.
Ogród barokowy to najstarsza część parku wilanowskiego. Cechuje go bogata kolorystyka, a dominujące kolory to: czerwony, żółty (złoty), różowy, biały, pomarańczowy oraz niebieski.
W ogrodzie różanym, znajdującym się przy południowym skrzydle, rośnie wiele odmian i gatunków pnących się tu róż, które można podziwiać od wczesnego lata do późnej jesieni.
Z kolei, dla ogrodu krajobrazowego angielsko-chińskiego, zarezerwowano południową część parku wilanowskiego. Dominują tu najstarsze drzewa, wśród nich okazałe ponad 200 letnie dęby oraz wiele gatunków egzotycznych. Jednym z najstarszych elementów, w tej części parku jest staw, który istniał już za czasów króla Jana III Sobieskiego.
Jeśli zaś chodzi o angielski ogród krajobrazowy, to istotnym elementem kompozycji parku północnego stanowiły i stanowią do chwili obecnej zbiorniki wodne Jeziora Wilanowskiego i jego bogata linia brzegowa. Dzięki temu park zaliczany był do jednego z największych ogrodów wodnych Europy.
Pałac Wilanowski – historia
Historia Pałacu Wilanowskiego rozpoczęła się 23 kwietnia 1677 roku. Tego dnia wioska, wówczas zwana jako Milanów, stała się własnością Jana III Sobieskiego. Początkowo zbudowana w tym miejscu rezydencja była niewielka. Jednakże wedle zasady, że „apetyt rośnie w miarę jedzenia”, sukcesy militarne, wzrost znaczenia monarchy obudziły chęć poszerzenia pierwotnego obiektu i stworzenia imponującego obiektu. Wielka rozbudowa prowadzona była w latach 1677-1696. Po jej zakończeniu budowla połączyła w sobie elementy dworu szlacheckiego, włoskiej willi ogrodowej i francuskiego pałacu w stylu Ludwika XIV. Po śmierci króla, Pałac stał się własnością jego synów, którzy zaniedbali rezydencję i w 1720 roku sprzedali ją jednej z najbogatszych kobiet w ówczesnej Polsce – Elżbiecie Sieniawskiej. Przez 9 kolejnych lat kontynuowała prace budowlane, rozpoczęte przez Sobieskiego. Wtedy właśnie powstały boczne skrzydła, której to inwestycji król nie zdążył już zrealizować.
Na przestrzeni wieków, ogrody królewskie ulegały stałym przekształceniom. Kolejni włodarze Wilanowa powiększali ich obszar i wprowadzali własne zmiany zgodnie ze swoimi gustami i panującą wówczas modą.
W 1805 roku w Wilanowie otwarte zostało jedno z pierwszych muzeów w Polsce. W styczniu 1945 roku, opiekę nad Pałacem przejęło Muzeum Narodowe w Warszawie, które utworzyło w nim swój Oddział w Wilanowie. Historia oszczędziła wilanowski obiekt – należy on do tych nielicznych zabytków w Warszawie, które w niezmienionej postaci przetrwały okres II wojny światowej.
Obecny wygląd parku jest rekonstrukcyjnym dziełem profesora Gerarda Ciołka, który stworzył go w tym kształcie w latach 50-tych XX wieku.