Pałac Kultury i Nauki to jeden z najwyższych budynków w Polsce. Stoi on w centrum Warszawy, na placu Defilad.
Patrząc na jego postawną i być może nieurodziwą sylwetkę, trzeba stwierdzić, że architektonicznie jest mieszanką art déco, socrealizmu i polskiego historyzmu. Obecnie mieszczą się tu siedziby wielu firm oraz kina, teatry, księgarnia, wyższe uczelnie (m.in. Collegium Civitas) oraz instytucje naukowe. Pałac Kultury nieprzerwanie tętni życiem. Organizowane są tu także różnego typu wystawy i targi. Wielu gości przyciąga sala konferencyjno-widowiskowa na 3000 osób (tzw. Sala Kongresowa), Muzeum Techniki, Muzeum Ewolucji PAN oraz Pałac Młodzieży wraz z basenem. PKiN wciąż budzi żywe emocje wśród mieszkańców Warszawy. Zdaje się, że ma tyle samo zwolenników co przeciwników. Ci drudzy uważają, że jest to niepotrzebny i nieestetyczny symbol, przypominający o dominacji i silnych wpływach byłego ZSRR. Zwolennicy twierdzą jednak, że budynek pełni obecnie wiele użytecznych funkcji i twierdzą, iż wpisał się już w krajobraz miasta i pozostanie w nim trwale obecny, stając się symbolem i najbardziej rozpoznawalnym obiektem w Warszawie.
Pałac Kultury i Nauki – historia
wzniesiono „jako dar narodu radzieckiego dla narodu polskiego”. Pomysłodawcą jego budowy był Józef Stalin. Projektant wieżowca, radziecki architekt Lew Rudniew, miał koncepcję, aby budowla miała polski styl. Potrzebował jednak inspiracji, zgromadzenia potrzebnych informacji oraz zapoznania się z polską architekturą. W tym celu objechał on różne miasta, m.in. Kraków, Chełm i Zamość. Po tych wyprawach stworzył pięć projektów, z których Rosjanie wybrali jeden.
Budowa gmachu trwała od 2 maja 1952 roku do 22 lipca 1955 roku. Pracowało przy niej około 3500 robotników radzieckich. W czasie budowy w wypadkach przy pracy zginęło 16 Rosjan. Jeszcze przed ukończeniem budowy, dwa dni po śmierci Józefa Stalina, 7 marca 1953 roku nadano budynkowi nazwę Pałac Kultury i Nauki imienia Józefa Stalina. Początkowo budynek miał jasną fasadę, która jednak wraz z upływem czasu mocno zszarzała. I taka pozostała do dziś. W noc sylwestrową 2000 roku, na wieży pałacu odsłonięty został zegar. Jego cztery tarcze mają średnice po 6 metrów każda. Jest to zarazem drugi najwyżej położony zegar wieżowy na świecie (po zegarze na NTT DoCoMo Tower w Tokio).
2 lutego 2007 roku PKiN został wpisany do rejestru zabytków.